Ένα κείμενο από το αρχείο των αναμνήσεών μου
αφιερωμένο στη σημερινή
ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ
Είδα, σε κάποια σχετική με τα περιβαλλοντικά θέματα τηλεοπτική εκπομπή,ότι κάποιοι δήμοι συναγωνίστηκαν να μαζέψουν τόνους ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών για ανακύκλωση.
Υπήρχε εκτενές ρεπορτάζ και ανάλογη συζήτηση, ενώ τις προηγούμενες ημέρες αναδείκνυαν το θέμα και στις ειδήσεις όλοι οι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί. Μιλούσαν και οι δήμαρχοι ή οι αντιδήμαρχοι κάθε τόπου. Χαίρονταν με την συμμετοχή των πολιτών, την αθρόα προσέλευση, διαφήμιζαν τους τόνους που μαζεύτηκαν.
Οι εικόνες έδειχναν παιδιά και μεγάλους να κουβαλούν οθόνες και υπολογιστές παλαιάς τεχνολογίας, ραδιόφωνα και κασετόφωνα, παντός είδους συσκευές, ψυγεία, πλυντήρια, θερμοσίφωνες, ότι παλιό χαλασμένο και άχρηστο.
Αυτά, που μέχρι πρότινος και ακόμα και σήμερα, φορτώνουν οι γυρολόγοι στα φορτηγάκια τους και, αφού κρατήσουν τα ικανά προς πώληση μέρη τους, τα πετούν είτε σε παράνομες χωματερές είτε παράνομα σε νόμιμους χώρους.
Ακόμα και σχετική ερώτηση του ενδιαφερόμενου πολίτη προς την σχετική υπηρεσία σε περιφερειακούς δήμους, παρέπεμπε μέχρι πρότινος, σε παλαιοπώλες γυρολόγους, ή σε τελευταία ανάλυση χρησιμοποιούσε κατ’ ευθείαν αλλά αθόρυβα τέτοιου είδους πρακτικές.
Καλό το πρόγραμμα, σκέφτηκα!
Με πολλή επιφύλαξη όμως...
Βέβαια, το θέμα του περιβάλλοντος είναι στο προσκήνιο από το τέλος της προηγούμενης δεκαετίας,
Προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης γίνονταν- και γίνονται- εδώ και χρόνια στα σχολεία, όμως μόνο εθελοντικά από κάποιους ευαισθητοποιημένους δασκάλους και καθηγητές με υπερβάλλοντα ζήλο, οι οποίοι αφού εκπαιδεύονται οι ίδιοι σε σχετικά σεμινάρια,
μετά ψάχνουν επιπλέον χρόνο από το αναλυτικό πρόγραμμα
δίνοντας την ψυχή τους
για να ευαισθητοποιήσουν τους μαθητές τους.
Πολλή και καλή και αξιέπαινη δουλειά πραγματικά έχει γίνει και γίνεται από αυτούς τους πραγματικούς λειτουργούς.
Και τα παιδιά πλέον είναι υποψιασμένα και κάποια αναπτύσσουν πράγματι περιβαλλοντική συνείδηση εγκαίρως. Δεν είναι ο κανόνας αλλά υπάρχει ελπίδα σ’αυτήν την γενιά για το μέλλον.
Οι εφημερίδες συνεχώς γράφανε άρθρα, κάνανε ρεπορτάζ και αφιερώματα.
Γίνονταν ημερίδες και συνέδρια όπου μιλούσαν καθηγητές πανεπιστημίου και άλλοι ειδικοί, εκπρόσωποι φορέων και πολιτικοί.
Καταγράφονταν συμπεράσματα επί συμπερασμάτων και τα πρακτικά εκδίδονταν ολόκληρα βιβλία, έχω μάλιστα κάποια στη βιβλιοθήκη μου.
Περιβάλλον και Οικολογία!
Ένας σύγχρονος τομέας γνώσης, πληροφοριών και δράσης εξ’αιτίας της καταστροφής του πλανήτη, του φαινομένου του θερμοκηπίου, της τρύπας του όζοντος , της ρύπανσης γενικώς, της εξάντλησης των φυσικών πόρων, του νερού και τόσων άλλων επί μέρους θεμάτων.
Ένας ολόκληρος καινούριος κόσμος που ασχολείται, διαβάζει, γράφει, δίνει διαλέξεις, κάνει προγράμματα και εκδηλώσεις εδώ και καμμιά δεκαριά χρόνια.
Σε άλλες χώρες, αναπτυγμένες και οργανωμένες, το θέμα της ανακύκλωσης το αντιμετώπισαν επιχειρηματικά με βιωσιμότητα εδώ και πολλά χρόνια. Όμως εκεί υπάρχει άλλου είδους νοοτροπία και πειθαρχία. Εδώ, συνήθως, το πραγματικό κίνητρο είναι η συμμετοχή σε Ευρωπαϊκά προγράμματα ώστε να αποδείξουμε ότι και εμείς κάνουμε κάτι τελος πάντων.
Εννοώ, βέβαια, τους αρμόδιους, άτομα και φορείς, διότι οι πολίτες ακόμα κι αν θέλανε δεν θα μπορούσαν μόνοι τους να διαχειριστούνε την διαδικασία. Τα τελευταία χρόνια έγιναν προσπάθειες από συλλογικούς αρμόδιους φορείς και η δράση τους βοηθούσε τους πολίτες να δρουν κι αυτοί προς αυτή την κατεύθυνση με συνέπεια και συνέχεια.
Όμως το βασικό κίνητρο δεν είναι η πραγματική ανάγκη και η αληθινή ευαισθησία,
αλλά πολιτικά, επικοινωνιακά, στρατηγικά και τελικά, πίσω από όλα,
οικονομικά και επιχειρηματικά κίνητρα κέρδους.
Κανονισμοί και Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσαρμογές στη νομοθεσία μας, υπογραφές υπουργών, προεδρικά διατάγματα και φυσικά, ανώνυμες εταιρίες μητρικές και θυγατρικές βρίσκονται πίσω από την όποια διαχείριση αποβλήτων.
Ανακύκλωση!
Μια βαρύγδουπη λέξη που προβάλλουν δεόντως άλλες πολλές, μη κερδοσκοπικές εταιρίες, που αξιοποιούν όμως τα διάφορα σχετικά ευρωπαϊκά προγράμματα.
Τοπικοί άρχοντες..
οι οποίοι εκμεταλλεύονται και αξιοποιούν όλη αυτή την διαδικασία ως τοπική δράση και άρα προσωπική επιτυχία.
Πολίτες
που τρέχουν από το πρωϊ μέχρι το βράδυ σε μια αδυσώπητη πραγματικότητα καθημερινής ζωής και μετά, ή σωριάζονται στον καναπέ μπροστά στην τηλεόραση για να χαλαρώσουν, ή τρέχουν πάλι για να διασκεδάσουν σε μπαρ, ρεστωράν, μπουζούκια και θεάματα μέχρι αργά, ενώ τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες ξανατρέχουν μποτιλιαρισμένοι σε χιονοδρομικά κέντρα και ορεινούς προορισμούς, νησιά, παραθαλάσσια θέρετρα και οργανωμένα ταξίδια...
Όλο αυτό το συνεχόμενο και αναγκαίο για τις σημερινές συνθήκες τρέξιμο, ή μάλλον τρεχαλητό, συνεπάγεται ότι δεν απομένει δευτερόλεπτο χρόνου στάσης, ηρεμίας και άρα μη δυνατότητα σκέψης για τίποτε άλλο πλην του καθημερινού.
Υπάρχουν, βέβαια, κάποιοι που σκέφτονται.Οι ειδικοί, αυτοί που διδάσκουν και βγάζουν συγγράμματα, τα εξειδικευμένα περιοδικά και οι δημοσιογράφοι. Οι σχετικές εταιρίες.
Όλοι αυτοί, κι άλλοι ακόμα, σκέφτονται το Περιβάλλον!
Οι πολιτικοί και οι τοπικοί άρχοντες το σκέφτονται προεκλογικά, πώς να το παρουσιάσουν στο πρόγραμμά τους. Έπειτα, τρέχουν κι αυτοί, κάνοντας το λιγώτερο που μπορούν, ίσα ίσα να συνεχίζονται όλα ίδια και όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση και η εναρμόνισή μας πάνε, όπως μας πάνε.
Όταν δημιουργούσα τα αρχεία μου,
το θέμα Περιβάλλον με γοήτευε.,
κάθε τι ήταν καινούριο για μένα.
Θαύμαζα και συμμετείχα όπου και όπως μπορούσα,
με εθελοντισμό και ευαισθησία,
με πληροφόρηση και προσωπικό χρόνο.
Πλούτιζα θεματικά με υλικό
για όλα τα επί μέρους περιβαλλοντικά ζητήματα.
Τα ντοσιέ με τα χρόνια φράκαραν.
Παρακολουθούσα εξελικτικά, χρόνο με το χρόνο,,
κάθε τομέα.
Το νερό, η ατμοσφαιρική και η βιομηχανική ρύπανση, οι λίμνες, τα ποτάμια και οι βιότοποι, τα σκουπίδια και η ανακύκλωση, τα δάση και οι πυρκαγιές, οι παντός είδους περιβαλλοντικοί κίνδυνοι, η οικολογία στα σχολεία,
Κάθε τι σχετικό με το περιβάλλον
είχε μπει για τα καλά στη ζωή μας!
Διάβαζα και σκεφτόμουν,
συνέκρινα δημοσιεύματα και ημερομηνίες,
καταλάβαινα πολλά.
Το γιατί και το πώς φαινόταν καθαρά
μέσα από την σύγκριση και την επεξεργασία των πληροφοριών στο χωροχρόνο.
Έτρεχα σε ημερίδες και συνέδρια για το περιβάλλον.
Άκουγα προσεκτικά και παρατηρούσα ακόμη πιο προσεκτικά.
Ο ίδιος κόσμος!
Οι πολιτικοί, οι πανεπιστημιακοί,
οι εκπρόσωποι διαφόρων φορέων,
κάποιοι οι ίδιοι πάντα λίγοι
ευαισθητοποιημένοι
αλλά παθιασμένοι με το θέμα πολίτες,
και εγώ...
Περιδιάβαινα με τα χρόνια σε ενημερωτικές εκδηλώσεις,
μόνη εντελώς.
Συμμετείχα και σε δράσεις μέσω της ενεργής, εθελοντικής μου ενασχόλησης σε έναν φορέα, ως διοικητικό στέλεχος, με υπευθυνότητα και επικοινωνιακές δεξιότητες.
Ώσπου, η μαγεία διαλύθηκε μια Ημέρα του Περιβάλλοντος!
Έμεινα εμβρόντητη, όταν στον ημερήσιο εορτασμό,
είδα και έζησα το αποτέλεσμα.!
..........Μετά από την προσφορά άφθονου έντυπου υλικού από τα διάφορα περίπτερα στους μισοαδιάφορους περαστικούς που γέμιζαν τις τσάντες όπως σε όλες τις εκθέσεις άλλωστε, και την όποια ενημέρωση- έτσι λέγεται- σε όποιους ρωτούσαν κάτι,
μετά από την διανομή χαρτιών, μαρκαδόρων και πλαστικών χρωμάτων σε μαθητές δημοτικού που ήρθαν με τους δασκάλους τους από τα κοντινά σχολεία,
μετά από την ζωγραφική των παιδιών μπρούμητα στο τσιμέντο, για το Περιβάλλον…, άρχισε μια μουσική εκδήλωση με ένα νεανικό συγκρότημα πάνω σε μια εξέδρα.
Τα παιδιά τα φώναξαν να πάνε εκεί κι αυτά φωνάζοντας,
άφησαν καταγής τη ζωγραφιές ατελείωτες,
τις τελειωμένες τις πήραν και πήγαν όλοι,
δάσκαλοι, μαθητές, επισκέπτες, περαστικοί
να ακούσουν χαιρετισμούς και μουσική,
για το Περιβάλλον….
Mαζί με τη ζωγραφική παράτησαν και όλα τα υλικά.
Μόλις τελείωσε η μουσική εκδήλωση έφυγαν όλοι, ήταν πλέον μεσημέρι και ήταν καλοκαίρι.
Και η πλατεία έμεινε έτσι αρκετό χρόνο, με χαρτιά ζωγραφισμένα, σκόρπιους μαρκαδόρους και χυμένα χρώματα, -κόκκινα, πράσινα, κίτρινα , μπλέ-, λεκέδες που σου έκοβαν την ανάσα.
Τι θέαμα αλήθεια!
Σοκαρίστηκα τόσο πολύ!
Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος!
Εορτασμός!
Ευαισθητοποίηση!
Λέξεις, λόγια, λόγια, λόγια!
Νωρίς το απόγευμα ήρθαν τα σχετικά μηχανοκίνητα
και καθάρισαν την πλατεία.
Ούτε γάτα, ούτε ζημιά!
Εμένα με έπιασαν τα κλάματα!
Την άλλη μέρα πήρα τις τοπικές εφημερίδες.
Τα δημοσιεύματα ήταν εκτενή και βαρύγδουπα
για τις σπουδαίες εκδηλώσεις
και την μεγάλη ευαισθητοποίηση των επισκεπτών
και ιδιαίτερα των μικρών μαθητών.
Υπήρχαν περιγραφές, δηλώσεις και φωτογραφίες.
Είχα κι εγώ τραβήξει φωτογραφίες, τις άλλες φωτογραφίες….
και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έζησε κάτι τέτοιο.
Το έζησαν όμως όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί
και δεν φάνηκε να ενόχλησε κανέναν,
ίσως κανείς να μην το παρατήρησε,
ή ίσως απλά να ήταν κάτι το φυσιολογικό….,
ότι δηλαδή γιορτάζουμε το περιβάλλον ρυπαίνοντας!
Τι μήνυμα αλήθεια!
Την επόμενη χρονιά
ο εορτασμός έγινε σε μικρότερο χώρο.
Υποψιασμένη καθώς ήμουν, δεν συμμετείχα,
όμως τον επισκέφτηκα και έμεινα πάλι εμβρόντητη!
Δίπλα ακριβώς στα περίπτερα που υπήρχαν
για να διαλαλούν το περιβαλλοντικό μήνυμα,
υπήρχαν και οι τεράστιοι δημοτικοί κάδοι
ξεχειλισμένοι από σκουπίδια.
Κανείς αρμόδιος δεν σκέφτηκε να τους πάρει από εκεί.
Ήταν, βλέπετε, έκθεμα μοναδικό, ότι καλύτερο...
το φυλλάδιο το ενημερωτικό…
με το θέαμα και την μυρωδιά των σκουπιδιών!
Τα φωτογράφισα βέβαια πάλι και τα αρχειοθέτησα μαζί με τα σχετικά δημοσιεύματα.
Χαίρομαι που έχω κρατήσει όλο το υλικό
μαζί με την ανάμνησή μου.
Κάποτε κάποτε το ανασύρω και πάντοτε φρίττω χαμογελώντας!
Σήμερα το διαδίκτυο μου δίνει όλες τις εξειδικευμένες πληροφορίες που χρειάζομαι
για να αναπτύξω τη κριτική μου σκέψη στις απορίες μου.
Όποτε μου δημιουργούνται, βρίσκω τις απαντήσεις και πάντοτε καταλήγω στα ίδια συμπεράσματα.
ΔΗΘΕΝ!!
