ΑΝΝΑ ΑΡΧΕΙΟ

ΚΩΔΙΚΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΘΗΚΗ

Είναι πάνω από δέκα χρόνια τώρα
που συνεχώς είχα την παρόρμηση να γράψω
 για όλα αυτά στα οποία κατέληγα
 μέσα από επαναληπτική βιωματική εμπειρία,
επεξεργασία πληροφοριών
 και ενδελεχή παρατήρηση.

Ο εαυτός μου σε συνεχή μελέτη και ενδοσκόπηση,
ο γύρω μου κόσμος σε παρατήρηση
και ο Θεός σε δράση μέσα από την θετικότητα και την εξέλιξη,
καθόρισαν ένα πλαίσιο που δεν μπορούσα να οριοθετήσω
 διότι περιλάμβανε κάθε τι ξεχωριστά και όλα μαζί ταυτόχρονα.

Με αυτόν τον στόχο διαρκώς μπροστά μου,
 δημιούργησα ένα τεράστιο προσωπικό αρχείο αποδελτίωσης
που κοσμεί τον νου και το σπίτι μου εδώ και πολλά χρόνια
και μου δίνει την χαρά μιας εξατομικευμένης διαδρομής
 όχι μόνο στην πληροφόρηση,
 όπως είναι σήμερα το διαδίκτυο το οποίο πλέον με καλύπτει,
 αλλά και στην κριτική σκέψη την τόσο πολύτιμη για τον καθένα.

Η έμπνευση για το αρχείο ήρθε σταδιακά
 και ήταν αποτέλεσμα της ανάγκης να κρατήσω την γνώση
 που κάθε στιγμή και για κάθε θέμα,
 αποτελούσε ψηφίδα
 στην οικοδόμηση της νέας μου συνειδητότητας.

Αυτής του Όντος που εξελίσσεται νοητικά
μέσα από μια αυτο-μαθησιακή διαδικασία.
 Λέω δε διαδικασία γιατί πραγματικά αποτέλεσε
 σύστημα μάθησης για μένα
 αυτή η διαρκής έρευνα και επεξεργασία των πληροφοριών,
 αλλά και των απόψεων,
 στα άρθρα των εφημερίδων και περιοδικών.

Από την αρχή με απασχολούσε ο χαρακτήρας του βιβλίου και όχι μόνο,
 δεν μπορούσα να καταλήξω,
καθυστερούσα και την σκέψη του ακόμα,
 αγωνιούσα για την καταλληλότητα της αυτο-βιογραφικής μου διάθεσης
 και ταξίδευα μόνο σε δρόμους ποιητικής έκφρασης
 και τελευταία εικαστικής δημιουργίας
που θεωρώ βέβαια ότι είναι δρόμοι παράλληλοι.

Η συγγραφή ένός βιβλίου όμως ήταν αδήριτη ανάγκη για την προσωπική  μου διαδρομή.
Να μαζευτεί όλο μου το υλικό,
να ταξινομηθεί,
 να επανεξεταστεί,
 να κωδικοποιηθεί
και να εκφραστεί αιθέρια
 ώστε να καταξιώσω όλα αυτά τα επίπονα
και ταυτόχρονα υπέροχα χρόνια του ταξιδιού μου στους παράλληλους κόσμους.

Συνήθως η έκφραση παράλληλος κόσμος παραπέμπει σε μεταφυσική ερμηνεία,
 όμως εδώ γράφω για την απτή πραγματικότητα.

Όλοι μας,με τον τρόπο σκέψης και ζωής μας,
 με την νοοτροπία μας,
 τα ενδιαφέροντα και τις συναναστροφές μας,
τις επιλογές και την καθημερινότητά μας
 ζούμε σε κάποιον κόσμο,
 σε έναν η σε περισσότερους,
 αλλά δεν το συνειδητοποιούμε αυτό,
ούτε βέβαια πως όλοι οι κόσμοι υπάρχουν ταυτόχρονα.

Αυτό το συμπαντικό κομμάτι της ύπαρξής μας
 το ξεκαθάρισα πλήρως
 το αφομοίωσα
και το τοποθέτησα τόσο απλά στην καθημερινότητα
ώστε κάθε φορά
να γνωρίζω και να επιλέγω τον κόσμο μου
και μέσα σ’ αυτόν να ζω και να κινούμαι.

Έπιασα λοιπόν το συγγραφικό μολύβι
 και περίμενα να με οδηγήσει αυτό εκεί που θέλει
όπως κάνει και στους στίχους που βγαίνουν αβίαστα.

Εδώ όμως ο όγκος των δεδομένων είναι απέραντος.
 Τι πρώτα και τι ύστερα να γράψω.
 Και πώς να το γράψω ή μάλλον να το καταγράψω
 διότι περί καταγραφής πρόκειται.

Δεν θα ήταν μυθιστόρημα ώστε να κληθεί η φαντασία,
 ούτε δοκίμιο με φιλοσοφική διάθεση,
 ούτε επιστημονικό σύγγραμμα με γνώσεις και βιβλιογραφία.
 Τέλος, δεν θα ήταν λογοτεχνία, την οποία βέβαια γλυκοκοιτάζω.
Τι βιβλίο τότε θα ήταν...

Η απάντηση είναι απλή!
 Μια καταγραφή στο χαρτί
των σκέψεων, των συναισθημάτων και των δράσεών μου
 σε μια δεδομένη πάντα στιγμή,
σχετικά με κάποιο θέμα
 που με απασχολούσε εκείνη ακριβώς την στιγμή
και
 που κάποιο ερέθισμα του παρόντος
 προκαλεί τον νου να ταξιδέψει στο παρελθόν
 ξεδιπλώνοντας το κουβάρι της μνήμης σε γραπτό λόγο.

Θα προχωρούσα ασύνδετα
 σε ότι κι αν έπεφτε στο χέρι μου ή στην αντίληψή μου
 με στόχο να επεξεργαστώ
και να ψηφιοποιήσω συγγραφικά
το υλικό που κυκλοφορεί σε χαρτιά, τετράδια και σημειώσεις,
ώστε να απαλλαγώ από το βάρος τους,
να ελαφρύνω πραγματικά.....
........................................